Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης μίλησε στην κάμερα του Amerikanos24TV για το παιχνίδι του Ολυμπιακού απέναντι στο Περιστέρι, με τον διεθνή γκαρντ να απαντά με απόλυτη ειλικρίνεια για την δυσκολία του να είναι πίσω στο ροτέισιον, ενώ ξέσπασε σχετικά με τη διαμάχη της FIBA και της Euroleague, η οποία αναγκάζει τους αθλητές να πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στους συλλόγους και την Εθνική.

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης στο Amerikanos24TV:

Για το παιχνίδι με το Περιστέρι:

Ήμασταν χαλαροί. Δεν είχαμε την απαιτούμενη συγκέντρωση. Το Περιστέρι δούλεψε πολύ καλά. Έκανε εξαιρετικό παιχνίδι και συγχαρητήρια. Δυσκολευτήκαμε. Βάλαμε στο τέλος σουτ, βγάλαμε ενέργεια και ένταση και κερδίσαμε.

Για την στήριξη των συμπαικτών του:

Είναι πολύ σημαντικό που με στηρίζουν οι συμπαίκτες μου. Στην ουσία είμαστε οικογένεια. Και με βοηθά πάρα πολύ να είμαι έτοιμος και να μην με παίρνει από κάτω. Είμαι πολύ χαρούμενος. Υπάρχει πολύ καλή σχέση μεταξύ μας. έβαλα ευτυχώς το δεύτερο.

Είναι κάτι παραπάνω από συμπαίκτες. Είμαστε πάρα πολλές ώρες μαζί εντός και εκτός γηπέδου. Είναι σημαντικό. Ο Ολυμπιακός τόσα χρόνια έχει δείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ομάδα και ελπίζω αυτό να φαίνετε και στον κόσμο γιατί είναι η αλήθεια μας.

Για το ότι θα αντιμετωπίσει τον Σπανούλη:

Έχουμε ξαναπαίξει αντίπαλοι, αλλά όχι σε Ευρωλίγκα. Ξέρουμε τι ζητάει σαν προπονητής. Είναι πολύ δύσκολο το παιχνίδι. Η Μονακό ήταν μια επικίνδυνη ομάδα και τώρα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πάρουμε το παιχνίδι.

Πίστευα πως κάποια στιγμή θα βρεθεί σε ομάδα Ευρωλίγκας. Υπάρχει ένας άγραφος νόμος πως ένας νέος προπονητής  δεν χάνει ποτέ στο πρώτο ματς που αναλαμβάνει μια ομάδα. Οπότε τηρήθηκε αυτός ο νόμος. Ήταν μεγάλο διπλό για την Μονακό (αυτό στο ΟΑΚΑ).

Για το πώς διαχειρίζεται το ότι έχει μείνει πίσω στο ροτέισιον φέτος:

Η αλήθεια είναι πως ο Γιώργος ακούει πάρα πολλά εν βρασμώ. Εντάξει είναι πολύ δύσκολο, ειδικά όταν έχεις συνηθίσει να παίζεις και να είσαι στο βασικό ροτέισιον με ρόλο. Αλλά δεν με παίρνει από κάτω. Γι αυτό έχω φτάσει εδώ που βρίσκομαι. Γιατί αγαπάω το μπάσκετ, μου δίνει δύναμη το μπάσκετ και μου αρέσει πάντα να είμαι ανταγωνιστικός, είτε σε έναν αγώνα, είτε αν παίζω δηλωτή με την κοπέλα μου. Στο λέω γιατί πρόσφατα είχαμε τσακωθεί στο παιχνίδι πάνω. Είμαι ανταγωνιστικός από τη φύση μου. Οπότε όποτε μπαίνω μέσα θέλω να κερδίζω. Είτε είναι προπόνηση είτε αγώνας. Οπότε θα κάνω τα πάντα γι αυτό και γι αυτό υπάρχει και αυτή η ετοιμότητα που με κάνει να επιβιώσω και να είμαι έτοιμος όποτε με χρειαστεί η ομάδα.

Για την ετοιμότητά του:

Πάντα είμαι έτοιμος. Ανυπομονώ κιόλας. Δουλεύω καθημερινά, απογεύματα. Νιώθω καλά ψυχολογικά, νιώθω εμπιστοσύνη και περιμένω την ευκαιρία. Αλλά στο τέλος της ημέρας μετράει μόνο η νίκη της ομάδας.

Για την διαμάχη FIBA – Euroleague:

Είναι εκνευριστικό, είναι άδικο. Δεν γίνεται να βάζεις έναν αθλητή στη μέση να διαλέξει εάν παίξει με τον σύλλογο, που είναι η δουλειά του και η ομάδα του καθημερινά και η με την Εθνική ομάδα, που είναι τεράστια τιμή και πάντα θέλεις να κάνεις μια επιτυχία με την Εθνική. Κάποια στιγμή πρέπει να βρεθεί μια λύση. Δεν γίνεται να είναι οι παίκτες πιόνια, ούτε να είμαστε καθοδηγούμενοι για το όσα περισσότερα παιχνίδια παίξουμε να μαζέψουμε περισσότερους χορηγούς ούτε τίποτα. Πρέπει να βρεθεί μια κοινή γραμμή, μια κοινή λύση για το καλό του αθλήματος. Το μπάσκετ, αν δεν παίζουν οι τοπ παίκρες, δεν θα είναι τόσο ανταγωνιστικό και ευχάριστο στο να το βλέπεις. Πρέπει να βρεθεί λύση. Δεν ξέρω πώς, αλλά πρέπει.